როცა ძარღვებში შეწყდება ჩქეფა
აბობოქრებულ სისხლის ტალღების,
მაშინ თვით სული წამოვა შენთან...
დაიფერფლება ბაღში ვარდები...
როცა ქალაქში მოვა სიჩუმე
და როცა სევდა გადმოვა ზეცით,
მე ჩამოვუვლი მაშინ ჩვენს ქუჩებს
და ვივლი მხოლოდ ნაცნობი გზებით.
როცა სიტყვებით ვეღარ მოგწვდები,
როცა კოცნითაც გაგათბობ ვეღარ,
ხო, სწორედ მაშინ ნუღარ მომძებნი...
უკვე სიცოცხლის საზღვართან ვდგევარ,
და როცა უცებ შეწყდება ჩქეფა
აბობოქრებულ სისხლის ტალღების,
მე მხოლოდ სული წამოვალ შენთან
და სამუდამოდ შენთან დავრჩები...


25.04.2007

მიიკლაკნება მდინარე დაღმით
და თან მიჰყვება ცხოვრებაც თითქოს,
ფიქრისგან უკვე ძალიან დაღლილს
აღარ მაქვს თავი და მაინც ვფიქრობ.
მიიკლაკნება მდინარე საწყლად
და ძლივს მიათრევს უსუსურ ტალღებს,
მზეც მას დღითიდღე ცხოვრების მსგავსად
ნელ-ნელა აშრობს და სიკვდილს აჩვევს.
მიიზლაზნება მდინარე მდორედ,
დანებებულა ცხოვრების წესებს,
თუ მოვა წვიმა, ერთს გაიბრძოლებს
და ათქმევინებს პოეტებს ლექსებს...
მიდის ცხოვრება ნელი ნაბიჟით,
მიიკლაკნება მხოლოდღა დაღმით...
არ გებრალებით? ხელი გამიშვით!!!
არ მსურს სიცოცხლე ცხოვრებით დღლილს!!!


25.04.2007

მინდა აგიხდინო ყველა ნატვრა, შენთვის ვარსებობდე მინდა,
მინდა მოვყვებოდე შენს ნაკვალევს, გთხოვ, ნუ მომიშორებ გზიდან,
მინდა დაგიკრიფო მზის სხივები, გულზე გადაგფინო მძივად,
მინდა მიმოვფანტო ეს ღრუბელი, რომ არ მოგაკარო წვიმა.
შენ ხარ სინანული ჩემი, გრძნობა და სიგიჟე ფიქრთა,
თითქოს ბევრის მთქმელი, მაგრამ მაინც უპასუხო კითხვა,
შენით მიღამდება დღე და შენით მითენდება დილა,
შენ ხარ მონატრება ერთი, შენი მონატრება მტკივა...


25.04.2007