გაფრინდი სულო, ცად აფრინდი ძალიან მაღლა
და შეიგრძენი ამ სამყაროს მთლიანი სივრცე,
რომ დაივიწყო, როგორია ცხოვრებით დაღლა...
რომ არ უსმინო უგუნურთა უგუნურ სიტყვებს...
გაფრინდი სულო, შეუერთდი ღრუბელთა ჯარებს,
ქროლვით გაერთე და თამაშში გალაღდი ქართან,
გაფრინდი ჩქარა, ნუღარ ითვლი ულმობელ წამებს,
თორემ გაგყინავს უგულობა უგულო ხალხთა.
გაფრინდი, სანამ მოგრევია ცხოვრების ძილი,
სანამ სიცივეს დაუჩაგრავს ბოლომდე სითბო,
ირგვლივ ყოველი ისე არის უკვე დაცლილი,
რომ ვერას ჰპოვებ... ცად აფრინდი, ნუღარას ითხოვ...


02.04.2008

მე თუ ვერასდროს ვერ მოვედი, ძვირფასო, შენთან
და თუ ვერასდროს ვერ გითხარი ჩემი სათქმელი,
თუკი ვერასდროს გაგაგონე ამ გულის ფეთქვა,
თუ ნაადრევად მიმითვისებს ცივი ნამქერი,
დამპირდი ჩემო, დამპირდი, რომ მატარებ ფიქრად,
რომ მოგონებად გადამაქცევ, რომ ცრემლად დამღვრი,
რომ ხან ჩუმ სევდად გამომსახავ, ხან კი ღიმილად,
რომ შემიფარებს შენი სული სიშორით დაღლილს,
რომ შენს თვალებში ჩამასახლებ შეუცნობ დარდად,
რომ შემინახავ საიდუმლოდ სულ მუდამ, კარგო,
და მე არ მინდა სხვა იმედი იმ ერთის გარდა,
რომ შენ არასდროს, რომ არასდროს დამტოვებ მარტო...


06.04.2008

ვითარც სამოსი მომეხვია სიჩუმე ღამის
და ღელვა ამ ზღვის ჩამისახლდა სულის სიღრმეში,
რომ მოხვიდოდე ეხლა ჩემთან თუნდ ერთი წამით,
რომ მოხვიდოდე ისე უცებ, როგორც ფიქრებში,
გავგიჟდებოდი უფრო მეტად ვიდრე ზღვა ქარში,
ავტირდებოდი უფრო ძლიერ ვიდრე შავი ცა,
გაგიღიმებდი უფრო ნაზად ვიდრე მზე მარტში
და დავიწყებდი სულ ყველაფერს ისევ თავიდან...


12.03.2008