ძმებო, ამხანაგებო!
აღარა გვყავს ილია;
მისი შუბლი მზიური -
ტყვიით გაპობილია...

ფიცი დავდოთ: განვაგრძოთ
ილიას გზა ნათელი,
მტერზე შურისძიება -
ეს იქნება ნამდვილი!

ფიცი დავდოთ: სამშობლოს
მივცეთ ჩვენი ცხოვრება -
მკვლელზე შურისძიება
ამით გვემახსოვრება!

ძმებო, ამხანაგებო!
აღარა გვყავს ილია:
მისი შუბლი მზიური -
ტყვიით გაპობილია...

ეს ოცნება არის ჭრელი
ფიქრი ბნელი ღამისა,
აღარ არის მენესტრელი
უნაზესი დამისა.
იყო ირგვლივ ზიანება
და ყორნების ჩხავილი,
თოვლმა სილას მიანება
ნოვალისის ყვავილი.
მაგრამ გულში დარდს ნუ ისევ,
ოცნება თუ გშორდება,
ყოველივე იგი ისევ
ისე განმეორდება.

აქ ხილულ ოცნებას
თან სდევენ ჯადონი,
თოლია ქორსა ცვლის,
არწივს - იადონი.
ორ საწყისს ინახავს
ახალი ათონი, -
აქ გული მონაა
და თანაც ბატონი.
აქ მუხა შრიალებს,
იქ ზეთისხილია,
თუ ზღვის და ზღვის პირის
მძაფრი ჭიდილია -
გზნებასთან მზის ჩასვლის
ჰყვავის იდილია, -
აქ გული მონაა
და თანაც ბატონი.
უწესო აყრუებს
უბადლო ზრდილობას.
ბუკის ხმა ზღვის პირას
თუ იწვევს ყრილობას,
მეომარს ჩონგური
უამებს ჭრილობას, -
აქ გული მონაა
და თანაც ბატონი.
ომსა ცვლის მშვიდობა
და ნგრევას - შენება,
სიტლანქეს სულისას
ცვლის სულის მშვენება,
წყალს - ღვინო, დღეს - ღამე,
სიცხადეს - ჩვენება, -
აქ გული მონაა
და თანაც ბატონი...