ზოგისთვის ეს ცხოვრება ჭრელა-ჭრულა ფერია,
ზოგისთვის კი ვაი, რომ უსასრულოდ ბნელია,
თითქოს კვდება იმედი მზის სხივების მიგნების
და ცხოვრებით დაღლილნი უფრო მეტად ვიღლებით.
სულ გამქრალა ღიმილი ჩვილი ბავშვის სახეზეც,
პაწაწინა თვალებსაც აქეთ-იქით აცეცებს,
დედა არის იმისთვის მაგალითი ყოველის
და სიცილის სწავლებას მხოლოდ მისგან მოელის,
მის სახეზე კითხულობს სიხარულს და გრძნობასაც
და მისგანვე ითვისებს კაცის მიმართ ნდობასაც...
მაგრამ შვილის აღზრდილისთვის დედას აღარ სცალია...
ვაი, რომ ყველაფერი ამ ცხოვრების ბრალია...


26.04.2007

ბულბულობას განა რამე სჯობია?
არწივობა დამითმია თქვენთვის,
მოჭიკჭიკე ყველა ჩიტი როდია
სიმღერის და სიყვარულის ღმერთი.
ავმღერდები და გალობას გეტყვით,
სიკეთეზე დაგაფიქროთ იქნებ
დამაცადეთ,ვალს მოვიხდი ქვეყნის
და მერე კი თუნდაც მოვკვდე იქვე.


26.04.2007

გაგაუცხოვე, შენ მე დღეს უკვე სულ აღარ მიცნობ,
არ ვიცი, იქნებ გგონია კიდეც, თითქოს დავკარგე სულისა სითბო,
იქნებ გგონია, რომ შევიცვალე, იქნება ჩემზე ბევრ სხვასაც ფიქრობ,
და ეხლა წასვლის ბოლო წუთებში მე შენგან მხოლოდ მოსმენას ვითხოვ.
მე იგივე ვარ და ის ვიქნები, რაც კი ვყოფილვარ პირველ წამიდან,
მივყვები გზას და არ ვუბრუნდები უკვე გათელილ შარას თავიდან,
ისევ ისეა გაზაფხული და ისევ იღვრება სუნი ბაღიდან...
გაგიუცხოვე ჩემი სამყარო!!! აი, სულ ბოლო წამიც გავიდა...


26.04.2007