ახალი, შესწორებული გამოცემის მიხედვით

ბზობისა კჳრიაკესა

ღმერთი უფალი გამოგჳჩნდა ჩუენ დღეს, განმზადეთ დღესასწაული და მხიარულებით მოვედით და განვადიდოთ ქრისტე ბაიაჲთა და რტოებითა ქებისმეტყუელთა: კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა უკუნისამდე.

დიდსა ორშაბათსა

განადიდე შენ, ქრისტე, მშობელი შენი ღმრთისმშობელი, რომლისა მიერ ქმნისა ჩუენისა თჳთმოქმედმან, მსგავს ვნებანი, შეისხენ ჴორცნი, დამჴსნელნი უმეცრებათანი. ამას უკუე ჰნატრიან ყოველნი ტომნი და შენ გადიდებენ.

 

დიდსა სამშაბათსა

დაუტევნელისა ღმრთისა მუცლითა-დამტევნელსა და სოფლისსიხარულისა მშობელსა, შენ გადიდებთ, ღმრთისმშობელო ქალწულო.

 

დიდსა ოთხშაბათსა

სულთა განწმედითა და ბაგეთა სიმართლითა მოვედით, განვადიდოთ უქორწინებელი და ყოვლადუბიწოჲ დედაჲ ემმანუელისაჲ,  მისგან შობილისა მიმართ ოხისა მიმრთუმელი; ულხინე სულთა ჩუენთა, ქრისტე ღმერთო ჩუენო; და გუაცხოვნენ ჩუენ.

 

დიდსა ხუთშაბათსა

სტუმრობისა საღმრთოჲსა და უკუდავისა ტაბლისა  ზეშთაადგილთა, გრძნობათა უმაღლესთასა, მორწმუნენო, მოვედით, მოვიღოთ უზენაესისა სიტყჳსა სიტყჳთა განსწავლულთა და მას ვადიდებდეთ.

 

დიდსა პარასკევსა

უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაფიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყჳსა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

 

დიდსა შაბათსა

ჰოჲ ნუ მტირ მე, დედაო, მხილველი საფლავსა შინა ძისაჲ,  რომელი მუცლად-მიღე თჳნიერ თესლისაჲ,  რამეთუ აღვდგე და ვადიდო მე ღმრთეებრ და მაღალ-ვყვნე დიდებით სარწმუნოდ და სურვილით დაუცხრომელად შენნი მგალობელნი.

 

აღდგომითგან ვიდრე ამაღლებადმდე

ანგელოზი ღაღადებს: მიმადლებულო წმიდაო ქალწულო, გიხაროდენ და კუალად გიხაროდენ! ძე შენი აღდგა მესამესა დღესა საფლავით და მკუდარნი აღადგინნა. ერნო, გიხაროდენ!

განათლდი, განათლდი, ახალო იერვსალემ! დღეს დიდებაჲ შენზედა გამობრწყინდა. განსცხრებოდე და იხარებდ, სიონ, და აწ შენცა იშუებდი, ღმრთისმშობელო, აღდგომასა ძისა შენისასა.

 

ამაღლებითგან ვიდრე სულთმოფენობადმდე

ადიდებს სული ჩემი ქუეყანით ზეცად ამაღლებულსა ქრისტესა ცხოვრებისმომცემელსა.

ჰშევ, ქალწულო, მიუწდომელი ბუნებათაჲ უჟამოდ, გამოუთქუმელი; ამისთჳს, უბიწოო, ყოველნი მორწმუნენი გადიდებენ შენ.

 

სულთმოფენობითგან ვიდრე ყოველთა წმიდათა კჳრიაკედმდე  (სულთმოფენობის შემდგომი შაბათითურთ)

მოციქულთა რაჲ იხილეს გარდამოსლვაჲ ნუგეშინისმცემელისაჲ, დაუკჳრდათ, ვითარ სახითა ცეცხლისა ენათაჲთა გამოჩნდა სული წმიდაჲ.

გიხაროდენ შენ, წმიდაო დედოფალო, დედათა დიდებაო, ქალწულთა თუალო, რამეთუ მეტყუელებად ვერ შემძლებელ ვართ ღირსად ქებასა შობისა შენისასა; ამისთჳს სარწმუნოებით გადიდებთ შენ.

 

ფერისცვალებითგან ვიდრემის წარგზავნადმდე მისსა (6-დან 14 აგჳსტომდე, ძველი სტილით).

ადიდე, სულო ჩემო, თაბორს ზედა ფერისცვალებაჲ უფლისაჲ.

შობაა შენი უხრწნელ არს, ქალწულო. ღმერთი მუცლით შენით გამოვიდა განჴორციელებული [და] კაცთა შორის იქცეოდა; ამისთჳს ჩუენ შენ, ღმრთისმშობელო, სამართლად ყოველნი გადიდებთ.

 

ღმრთისმშობლისა მიძინებითგან ვიდრემის წარგზავნადმდე მისსა (15-დან 25 აგჳსტომდე ძვ. სტ.).

ანგელოზთა მიცვალებაჲ ყოვლადწმიდისაჲ იხილეს და დაუკჳრდათ, ვითარ ქალწული აღვალს ქუეყანით ზეცას.

ძლეულ იქმნეს ბუნებანი, მეტყუელნი შენთჳს, ქალწულო უბიწოო, ქალწულებრივი შობაჲ და სიკუდილი ცხოვრებისმომცემელი და შემდგომად შობისა ქალწულად ჰგიე და მოკუდავი ცხოველ ხარ, ღმრთისმშობელო, სამართლად გადიდებთ შენ.

 

ღმრთისმშობლისა შობითგან ვიდრემის წარგზავნადმდე მისსა (8-დან 13 სექტ., ძვ. სტ.)

ადიდებს სული ჩემი ბერწთაგან შობილსა ქალწულსა მარიამს.

განკჳრდეს ზესკნელსა ცანი და კიდენი ქუეყანისანი შეძრწუნებულ იქმნნეს, რაჟამს ღმერთი შენ მიერ კაცთა გამოეცხადა და საშოჲ შენი უმაღლეს ცათა საყდართა გამოაჩინა; ამისთჳს, ღმრთისმშობელო, ანგელოზნი და კაცნი, ვითარცა ღირს ხარ, გადიდებენ შენ.

 

ჯუართამაღლებითგან ვიდრემის წარგზავნადმდე მისსა (14-დან 22 სექტემბრამდე, ძვ. სტ.)

ადიდებს სული ჩემი ყოვლადპატიოსანსა ჯუარსა უფლისასა.

საიდუმლოჲ სამოთხე ხარ, ღმრთისმშობელო, რომელმან უმუშაკოდ აღზარდე ქრისტე, ხოლო ჩუენ, ჯუარითა ცხოვრებაშემოსილნი, ქუეყანასა ზედა დანერგულსა ძელსა ამისთჳს აწ აღვამაღლებთ, თაყუანის-ვსცემთ მას და შენ გადიდებთ.

 

ღმრთისმშობლისა ტაძრადმიყვანებითგან  ვიდრემის წარგზავნადმდე მისსა (21-დან 26 ნოემბრამდე, ძვ. სტ.)

ანგელოზთა რაჲ იხილეს შესლვაჲ ყოვლადწმიდისაჲ, დაუკჳრდათ, ვითარ ქალწული შევალს წმიდასა შინა წმიდათასა.

კიდობანსა მას სჯულისასა ვერ შეეხებოდა ჴელი ყოველთაჲ, ხოლო აქა დღეს ბაგენი ჩუენ მორწმუნეთანი ჴმითა დაუდუმებელითა ესრეთ გაბრიელის თანა ვიტყოდეთ: გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენთანა.

 

ქრისტეს შობითგან ვიდრემის წარგზავნადმდე მისსა (25 დეკემბრიდან 1 იანვრამდე, ძვ. სტ.)

ადიდე, სულო ჩემო, უპატიოსნესი და უდიდებულესი მაღლისა მჴედრობათაჲ, ქალწული ყოვლადწმიდაჲ ღმრთისმშობელი.

ჯერ-არს დუმილი, ვინაჲთგან ვერ შეუძლებთ ღირსებით ქებად შენდა დღეს, ღმრთისმშობელო, ხოლო არავე დავდუმნეთ შიშისაგან, არამედ  მსგავსად შეძლებისა ჩუენისა შევსწიროთ შესხმაჲ, რომლითა გადიდოთ შენ.

 

წინადაცუეთასა (1 იანვარი ძვ. სტ.).

შენდამი იხარებს, მიმადლებულო, ყოველი დაბადებული, ანგელოზთა კრებული და კაცთა ნათესავი. ტაძარო სიწმიდისაო, სამოთხეო პირმეტყუელო, ქალწულებისა სიქადულო, რომლისაგან სიტყუაჲ განჴორციელდა და ყრმაჲ იშვა, - პირველ საუკუნეთა ღმერთი ჩუენი, რომელმან საშოჲ შენი საყდრად გამოაჩინა და მუცელი შენი ცათა უვრცელეს ჰყო. შენდამი იხარებს, მიმადლებულო, ყოველი დაბადებული, დიდებაჲ შენდა.

 

ნათლისღებასა (6 იანვარი, ძვ. სტ.)

ადიდე, სულო ჩემო, უპატიოსნესი მაღლისა მჴედრობათაჲ, ქალწული ღმრთისმშობელი ყოვლადწმიდაჲ.

ვერ შემძლებელ ვართ დიდებად შენდა ჯერისაებრ ქუეყანისანი და მოუძლურდებიან ზეცისანი, ღმრთისმშობელო, რამეთუ უზეშთაეს იქმენ; შეიწირე სარწმუნოებაჲ ჩუენი, [რამეთუ] უწყით სიყუარული შენი და ვითარცა ნათელსა ქრისტიანობისასა გადიდებთ.

 

მიგებებასა (=მირქმა, 2 თებერვალი, ძვ. სტ.)

ღმრთისმშობელო ქალწულო, სასოებაო ქრისტიანეთაო, დაგჳფარე, დაგჳცევ და გუაცხოვნე, რამეთუ შენზედა დაგჳც სასოებაჲ.

წერილთა მიერ სჯულისათა მოგუესწავა ჩუენ, მორწმუნეთა, ვითარმედ ყოველი წული, პირველ საშოჲსა განმღებელი, წმიდა უფლისა იწოდოს. აჰა, დღეს ვიხილეთ ჩუენ პირმშოჲ ზეცით და ქუეყანით, და სარწმუნოებით ვადიდებთ.

 

ხარებასა (25 მარტი, ძვ. სტ.)

აუწყებდინ ქუეყანაჲ სიხარულსა დიდსა, აქებდინ ზეცისა ღმრთისა დიდებასა.

კიდობანსა მას სჯულისასა ვერ შეეხებოდა ჴელი ყოველთაჲ, ხოლო აქა დღეს ბაგენი ჩუენ მორწმუნეთანი ჴმითა დაუდუმებელითა ესრეთ გაბრიელის თანა ვიტყოდეთ: გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენთანა.

 

"ლოცვანი და დაუჯდომელი ღმრთისმობლისაჲ"
ახალი, შესწორებული გამოცემა მოამზადა ედიშერ ჭელიძემ
გამომცემლობა "ახალი ივირონი", "საეკლესიო ბიბლიოთეკა, ტ. III, თბილისი, 2006 წ.