ლურჯ ღრუბელივით დამადარდე შენი მხედარი.

როს შენს კალთაში დავინახე მჭკნარი მანდარი -

შეშლილ ქალივით აგვატირებს ჩვენ საზანდარი -

ორივ ჩვენივე უმზეობის მოწამედ არი...

 

მე ღრუბლებში ვთვლემ - ელვასავით შესახედარი:

წუთს ველოდები - როს აგვირგვინდეს ჩემი ძახილი,

შურის ძიებამ გაამტვეროს მტრის მურდახილი,

ოქროს ზარნიშით მოგვიქსოვოს დილა ნეტარი...

 

ამღერდა სისხლი... და დაათრო სული და გული,

თუ მზე მომპარეთ - გამინათებს ბნელში ფრანგული,

წკრიალა ხანჯლებს გვიელვარებს შოთას ოცნება...

 

არწივის ფრთებით დამიბრუნეთ გვირგვინოსნება!

მინდა ბისონზედ აციგლიგდეს ალმასის ღილი.

და ჩემს გუმბათებს შეეფინოს სხივთა ჟინჟღილი!..


1917 წ.