გაზაფხულის ცის ნაცრემლმა,

წაიარა წვრილმა წვიმამ;

თითქოს ათას ციცნათელამ

იცელქა და იყმაწვილა!

 

სიყმაწვილის ფერი ედო

ყველაფერს და ყოველივეს;

გაზაფხულის ოქრომკედო,

მაისის მზევ, მოლივლივევ!

 

სიჭაბუკევ, ისევ მოდი,

ფრინველების გესმით ტაში?

მოიწოდე ნუშის ტოტი,

ხელი სტაცე ჩანჩქერს ფრთაში!

 

თუ წავიდა გაზაფხული,

მშვენიერი, მზის დამფრქვევი, -

გზა არ დასთმო ზამბახური,

არ მოეშვე, თან წაჰყევი!


1939 წ.