„და თუ მართლად საქართველო შეიქმნას“.
ამონაწერი 1615 წლის დარჩენილი ანდერძიდან
შაჰ-აბასის შემოსევის დროს.
ნუთუ ყოფილა მართლა ქართველი,
ასე ეფიქროს, ეს დაეწეროს?
ნუთუ ყოფილა სამშობლოსათვის
ასეთი წამი საბედისწერო.
რომ სიცოცხლეც კი სათუო ჰქონდათ
ეჭვის ქვეშ იყო? - არა მჯეროდა...
შუბლი მიხურდა, გავხსენ სარკმელი -
ჩემი თბილისის დილა მღეროდა!
„რომ საქართველო მართლა შეიქმნას!“
მე ეს სიტყვები დასავიწყარი
მახსენდებოდა დილის ხმაურში,
ვით შფოთიანი ღამის სიზმარი!
1946 წ.
