აფორიაქდა სული საბრალო,
თითქოს მიადგა ზეცისა კარებს,
გაერთფეროვნდა ირგვლივ სამყარო,
მალე დავრეკავ სიკვდილის ზარებს,
უაზრო შიშმა შემიპყრო სულ მთლად,
თითქოს თენდება ბოლო დღე ჩემთის,
სხეული ბორგავს და მიჭირს სუნთქვა,
ხმა აღარ მესმის გულისა ფეთქვის.
ტრიალებს თავში ათასი ფიქრი,
ათასი აყრი ერთმანეთს ხლართავს,
თურმე ცხოვრება წამივით მიქრის...
ჩამომიგლიჯავს დრო მეც მის ფარდას.
ჩემს აღსასულის დადგება დილა,
დამეუფლება სიმშვიდე მკაცრი,
სამარადისოდ დავიდებ ბინას...
ეს დრო სიცოცხლეს ხელიდან მაცლის...
27.04.2007