ბორიაყია...

            ნისლის ბავრაყი

მოიზლაზნება შავს ხეობაში...

მთები დამთვრალან ფშაურ არაყით,

ლაშარის ხატის დიდს დღეობაში.

მოდის ღრუბელი, როგორც ხევსური,

ზოზინით მოდის ნაცარხავსური...

...უცბად, ქისტივით შეჰკივლა ქარმა,

დასცა ყიჟინა. გამოჰკრა სარმა!

თითქოს გავიდნენ ორნივ ხმალდახმალ,

ელვები სჩეხენ ერთურთის აბჯარს...

აბა, რომელის სიცოცხლე გახმა,

ხმლის ნაპერწკალში სინჯავენ მაჯას...

 

ჰაერში სისხლი გადიშხეფება,

ხან თითქოს ლომი დაიყეფება...

ვნახოთ, რომელი დამარცხებულის

მარჯვენა კოშკზე დაეკიდება,

წამოვა წვიმა ალმასცხებული,

ზურმუხტი ფირუზს გაეკიდება...

 

წამოვა წვიმა, ვით შერიგებულ

საძმო სუფრაზე ტკბილი ფანდური,

მღერის... ღრეობენ და შეირგებენ...

ყრია ფირუზი გადაფანტული...

და მთები, მთები ქედ-ნაზოვარი,

სვამენ ალავერდს აზარფეშებით...

როგორც ბავშვები ძუძუმწოვარი,

სადღაც ჟღივიან ფსკერში ფესვები...


1964 წ.