მე დავინახე უცბათ ციმციმი,

მდინარის ჭავლის მთვარის სხივთან შეტკბარუნება.

გაიხსნა ცა და ოქროს ჯაჭვი გადმოეკიდავარსკვლავასხმული.

მტკვარი აინთო კელაპტარივით,

ათქვირებულ ტევრს აჰკრა ალმურმა,

მკვდარი ჯიქანი, მშრალი მარანი ამოშხრიალდნენ

ერთი სიტკბოთი...

და რქვა ქადაგმა:

- დიდი ოსტატი იბადება დიდი ტკივილით,

რომ ხალხის ტკივილს ემსახუროს.

რაც დღეს მუნჯია, ხვალ ამღერდება,

აკიაფდებდა აზრი და ცეცხლი...

დიდი ოსტატი იბადება... და ბაგინეთზე

მზე ხვალინდელი უკვდავებას ეჩურჩულება,

და როგორც დროშა ქარს ელოდება,

ისე ასპარეზს

დიდი მაცნე, ხუროთმოძღვარი...

დიდი ოსტატი დაიბადა...

            განათდა მცხეთა...